Επεμβάσεις Αναθεώρησης Ολικών Αρθροπλαστικών

Η σηπτική χαλάρωση μιας αρθροπλαστικής οφείλεται στην μόλυνση της νέας άρθρωσης από κάποιο λοιμογόνο παράγοντα και κυρίως μικρόβια. Η μόλυνση μιας αρθροπλαστικής συμβαίνει κυρίως τις πρώτες ημέρες έως εβδομάδες μετά το χειρουργείο και τότε χαρακτηρίζεται ως πρώιμη. Αν συμβεί αυτό θα πρέπει ο χειρουργός να το διαγνώσει γρήγορα και να δράσει επίσης άμεσα και ριζικά.

Στη περίπτωση αυτή ένας κάλος χειρουργικός καθαρισμός με σχολαστική έκπλυση και κατάλληλη αγωγή μπορεί να σώσει την αρθροπλαστική.

Η μόλυνση μιας αρθροπλαστικής όμως μπορεί να συμβεί όμως ακόμη και πολλά χρόνια μετά την αρχική επέμβαση και χαρακτηρίζεται ως όψιμη. Στην περίπτωση αυτή ο λοιμογόνος παράγοντας μεταδίδεται από το αίμα και οφείλεται σε λοίμωξη σε άλλο μέρος του σώματος (όπως δόντι, ουρολοίμωξη, επιμόλυνση άλλου τραύματος κλπ), και γι' αυτό ασθενείς με αρθροπλαστική θα πρέπει να προσέχουν πάντα όταν υποστούν κάποια φλεγμονή και περισσότερο αν η άμυνα του οργανισμού τους είναι εξασθενημένη. Στην περίπτωση αυτή πάντα επιβάλλεται η αφαίρεση της παλιάς αρθροπλαστικής και η αντικατάσταση της σε δεύτερο χρόνο.

Με τον όρο άσηπτη χαλάρωση εννοούμε την κατάσταση εκείνη όπου ένα μέρος ή ολόκληρη η νέα άρθρωση έχει χάσει την πρόσφυση του και την σταθερότητα του στο οστό στο οποίο εμφυτεύτηκε αρχικά.

Αυτό μπορεί να συμβεί σπάνια ακόμη και τα πρώτα χρόνια μετά την εγχείρηση και οφείλεται είτε σε λάθος αρχική τοποθέτηση είτε σε τραυματισμό. Συνήθως συμβαίνει πολλά χρόνια μετά την αρχική επέμβαση. Οι παράγοντες που επηρεάζουν το χρόνο της χαλάρωσης είναι πολλοί. Αυτοί αφορούν είτε παραμέτρους σχετικές με την κατάσταση του ασθενούς, όπως η ηλικία του κατά την πρώτη επέμβαση, το βάρος, η εργασία και η καθημερινή δραστηριότητα, αλλά και στοιχεία της ίδιας της επέμβασης όπως η εμβιομηχανικά ιδανική εμφύτευση της κατάλληλής για τον κάθε ασθενή πρόθεσης.

Περιπροθετικά ονομάζονται τα κατάγματα που συμβαίνουν στην περιοχή της πρόσθεσης μιας αρθροπλαστικής επέμβασης.

Αυτά συμβαίνουν μετά από τραυματισμό οπότε το οστό γύρο από μια πρόθεση σπάει. Αυτό μπορεί να συμβεί (σπάνια) ακόμη και σε πιο νέους ασθενείς με καλή ποιότητα οστού, αλλά κυρίως συμβαίνει σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας όπου τα οστά είναι οστεοπορωτικά.

Το περιπροθετικό κάταγμα είναι μια σημαντική και πολλές φορές δραματική επιπλοκή και εμφανίζεται όταν σπάει το οστό που φέρει την πρόσθεση ή είναι κοντά σε μια πρόσθεση. Προκύπτει κυρίως μετά από χειρουργική επέμβαση αρθροπλαστικής ισχίου ή γόνατος και μπορεί να είναι μια περίπλοκη κατάσταση που απαιτεί εκτεταμένη και απαιτητική χειρουργική θεραπεία. Η συχνότητα αυτής της επιπλοκής κυμαίνεται από 0.3 έως και 5 % μετά από μια αρχική ολική αρθροπλστική και πολύ ψηλότερα μετά από μια αναθεώρηση.

Τα περιπροθετικά κατάγματα μπορεί να συμβούν:

1. (Ακόμη και) κατά τη διάρκεια μιας αρχικής επέμβασης ολικής αρθροπλαστικής, κατά την εμφύτευση των υλικών. Για παράδειγμα, το μηριαίο οστό μπορεί να σπάσει όταν εμφυτεύεται η πρόσθεση του μηριαίου.
2. Σε μεταγενέστερο χρόνο, μετά από πτώση η άμεση πλήξη.

Κυριότεροι λόγοι για να συμβεί διεγχειρητικά ένα περιπροθετικό κάταγμα την ώρα της αρχικής επέμβασης είναι:

• Η κακή ποιότητα του οστού λόγω οστεοπόρωσης
• Βίαιοι ή κακοί χειρισμοί του χειρουργού κατά την αρχική επέμβαση
• Δύσκολη πρόσβαση λόγω της προσπέλασης που επιλέγει ο χειρουργός (σύνηθες μειονέκτημα των προσπελάσεων ελάχιστης επεμβατικότητας με μικρές τομές)
• Επιλογή μη κατάλληλης πρόθεσης

Τα περιπροθετικά κατάγματα που συμβαίνουν σε μεταγενέστερο χρόνο εξαρτώνται

• Από την βία της ατυχήματος και τον μηχανισμό κάκωσης
• Την ποιότητα του οστού (εξασθένηση είτε λόγω ηλικίας η φλεγμονής)
• Κακή αρχική τοποθέτηση της πρόθεσης (μικρό μέγεθος πρόθεσης, τοποθέτηση σε αξονική παρέκκλιση κλπ)
• Χαλάρωση της πρόθεσης που αργεί να αντιμετωπισθεί με αναθεώρηση

Άτομα μεγάλης ηλικίας με σύνθετα προβλήματα υγείας και δυσκολία στην κίνηση κινδυνεύουν περισσότερο από περιπροθετικά κατάγματα.