Αρθροπλαστική Ισχίου και Γόνατος. Πότε πρέπει να χειρουργηθώ;

Η αντικατάσταση ενός αρθριτικού γόνατος η ισχίου με τεχνητή άρθρωση δηλαδή η ολική αρθροπλαστική γόνατος και ισχίου είναι μια πολύ αποτελεσματική και ιδανική επέμβαση για τη θεραπεία της προχωρημένης οστεοαρθρίτιδας του γόνατος και του ισχίου και είναι πλέον από τις πιο συχνά διενεργούμενες επεμβάσεις στον ανεπτυγμένο κόσμο αλλά και στην Ελλάδα. Ωστόσο, είναι και μια εκλεκτική επέμβαση και δεν υπάρχει μια ευρέως αποδεκτή κοινή γραμμή σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο σχετικά με την ακριβή ένδειξη ή τον βέλτιστο χρόνο για την διενέργεια της επέμβασης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επικρατεί γενικώς σύγχυση κυρίως σε ιατρούς άλλων ειδικοτήτων που δίνουν στους ασθενείς τους όταν τους συμβουλεύονται πληροφορίες που περισσότερο τους μπερδεύουν πάρα τους βοηθούν και επιτείνουν την τον φόβο αλλά και την δυσπιστία τους.

Τα κριτήρια με τα οποία ο θεράπων ορθοπαιδικός θα προτείνει στον ασθενή του την ολική αρθροπλαστική διακρίνονται σε βασικά κριτήρια ή απόλυτες ενδείξεις (πρέπει να πληρούνται απαραίτητα) και σε δευτερεύοντα κριτήρια η σχετικές ενδείξεις (μπορεί να υπάρχουν δεν είναι απολύτως απαραίτητα) και μπορούν να ενισχύσουν την λήψη της απόφασης για μια ολική αρθροπλαστική. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με τον ασθενή και αφορούν ένα αυξημένο προφίλ επιπλοκών ή με δυνητικά φτωχό χειρουργικό αποτέλεσμα και μπορούν επομένως να αποδυναμώσουν τη σύσταση για αντικατάσταση της άρθρωσης.

Βασικά Κριτήρια ή Απόλυτες Ενδείξεις

Οι βασικές ενδείξεις που πρέπει να υπάρχουν για να συστήσουμε μια ολική αρθροπλαστική γόνατος ή ισχίου είναι πόνος στο γόνατο:

• ακτινολογική επιβεβαίωση σοβαρής δομικής βλάβης (οστεοαρθρίτιδα, οστεονέκρωση)
• αποτυχία συντηρητικών θεραπευτικών μέτρων
• περιορισμός της ποιότητας ζωής που σχετίζεται με τη νόσο της και την υποκειμενική αίσθηση του πόνου

με τις ακόλουθες προϋποθέσεις.

Πόνος στο γόνατο: Η ένταση, η διάρκεια και η επιμονή του πόνου καθώς και η καθημερινή σχεδόν λήψης αναλγητικών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την απόφαση μιας χειρουργικής θεραπείας. Έτσι πόνος πρέπει υπάρχει τουλάχιστον από 4 με 6 μήνες , να είναι συνεχής με την παραμικρή καταπόνηση η και σε ηρεμία (νυχτερινό άλγος) αλλά και η συχνή λήψη αναλγητικών.

Εργαστηριακά ευρήματα δομικής βλάβης (οστεοαρθρίτιδα, οστεονέκρωση): μια απλή ακτινογραφία με φόρτιση του σκέλους είναι τις περισσότερες φορές αρκετή ώστε να διακρίνουμε την στένωση η την εξάλειψη του μεσαρθρίου διαστήματος και την ανάπτυξη οστεοφύτων. Όταν τα ακτινολογικά ευρήματα και η κλινική εικόνα είναι ασαφής τότε ενδεχόμενα να χρειαστεί περεταίρω διερεύνηση με μαγνητική τομογραφία σπινθηρογράφημα και αιματολογικές εξετάσεις.

Αποτυχία συντηρητικής θεραπείας: Η προσπάθεια συντηρητικής αντιμετώπισης θα πρέπει να είναι ανεπιτυχής για τουλάχιστον 3-6 μήνες. Η εξάντληση όλων των δυνατών θεραπευτικών προσεγγίσεων είναι απολύτως επιβεβλημένη πριν να προχωρήσουμε στην ολική αρθροπλαστική.

Περιορισμός της ποιότητας ζωής σε σχέση με την αρθρίτιδα: Ο περιορισμός της ποιότητας ζωής δηλαδή η υποκειμενική σωματική αλλά και ψυχολογική επιβάρυνση που σχετίζονται με την αρθρίτιδα είναι για μένα το βασικότερο κριτήριο για την λήψη μιας απόφασης αφού βέβαια συντρέχουν οι προηγούμενοι ιατρικοί λόγοι.

Στην ερώτηση σε ποια ηλικία είναι καλύτερα να χειρουργηθούν η απάντηση μου είναι ότι: την ολική αρθροπλαστική πρέπει να την κάνουν όταν οι ίδιοι οι ασθενείς δεν μπορούν η δεν θέλουν να ζουν άλλο με την αρθρίτιδα και θέλουν καλύτερη ποιότητα ζωής.

Δευτερεύοντα Κριτήρια ή Σχετικές Ενδείξεις

• Ηλικία του ασθενούς
• Πόνος στην βάδιση σε μικρές αποστάσεις η στα σκαλιά και στην ορθοστασία
• Παραμόρφωση του άξονα του ποδιού
• Αστάθεια της άρθρωσης
• Περιορισμοί στην κινητικότητα
• Περιορισμός της δύναμης στα κάτω άκρα
• Δυσκολία στην καθιστή η γονατιστή θέση
• Ανάγκη για υποστήριξη κατά την βάδιση με βακτηρία
• Δυσκολίες στις οικιακές δουλειές
• Δυσκολίες στη χρήση μεταφοράς

Όλα τα παραπάνω συμπτώματα δεν είναι απολύτως απαραίτητα η από μόνα τους δεν επιβάλλουν την χειρουργική επέμβαση. Συνυπολογίζονται όμως από τον ιατρό και τον ασθενή και συμβάλλουν στην λήψη απόφασης.

Πέρα όμως από τις ενδείξεις πολλές φορές υπάρχουν και αντενδείξεις ή προβλήματα που δρουν ανασταλτικά στην θετική απόφαση όπως στις ενδείξεις έτσι και στις αντενδείξεις έχουμε απόλυτες και σχετικές αντενδείξεις.

Αντενδείξεις

Στις απόλυτες αντενδείξεις περιλαμβάνονται…

• Ενεργός λοίμωξη – μικροβιακή φλεγμονή στην άρθρωση η γενικότερα στον οργανισμό του ασθενούς.
• Η κάθετα αρνητική στάση του ίδιου του ασθενούς και γενικότερα οι παθολογικές αντενδείξεις που ισχύουν για όλες τις εκλεκτικές επεμβάσεις (βαριά καρδιαγγειακή η αναπνευστική νόσος).
• Μείωση του προσδόκιμου ζωής λόγω άλλων παθήσεων.
• Πολύ υψηλός ΔΜΣ (≥ 45).

Οι σχετικές αντενδείξεις για μια ολική αρθροπλαστική στο γόνατο είναι:

• Αυξημένος κίνδυνος λοίμωξης.
• Αυξημένος κίνδυνος περιεγχειρητικών επιπλοκών.
• Λήψη φαρμάκων που αυξάνουν τον περιεγχειρητικό κίνδυνο.
• Ψυχικές και νευρολογικές διαταραχές.
• Εξαρτημένα άτομα.
• Η ηλικία του ασθενή. Είτε πρόκειται για θεωρητικά πολύ νέο είτε και για πολύ μεγάλο σε ηλικία για ολική αρθροπλαστική.
• Αρνητική στάση του οικείου περιβάλλοντος του ασθενούς.

Συμπερασματικά

Πριν συστήσουμε μια επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής, θα πρέπει να παραθέσουμε στον ασθενή αλλά και στο περιβάλλον του όλα τα παραπάνω δεδομένα και την απόφαση να την λάβει ο ίδιος ο ασθενής έχοντας κατανοήσει πλήρως τις συνέπειες τόσο μιας θετικής όσο και μιας αρνητικής απόφασης.

Ρομποτική Υποβοήθηση

Απόλυτος έλεγχος στις αρθροπλαστικές, με δεδομένα σε πραγματικό χρόνο

Περισσότερα...