Αρθρίτιδα στο Ισχίο στα 40: Πότε η αρθροπλαστική είναι μονόδρομος;

Ποια είναι τα κριτήρια γι αυτή την απόφαση;

Η ολική αρθροπλαστική ισχίου θεωρείται συχνά μια επέμβαση αποκλειστικά για τους ηλικιωμένους. Ωστόσο, ολοένα και περισσότεροι νεότεροι ασθενείς, ακόμα και στα 40 τους ή και νωρίτερα, αντιμετωπίζουν προχωρημένη αρθρίτιδα, όπου οι συντηρητικές μέθοδοι θεραπείας δεν έχουν πλέον αποτέλεσμα.
Συχνά, ακόμα και κάποιοι γιατροί αποτρέπουν αυτούς τους ασθενείς από την επέμβαση, θεωρώντας τους "πολύ νέους" και συστήνοντας να "το καθυστερήσουν".

Πότε είναι κανείς "πολύ νέος" για αρθροπλαστική ισχίου;

Η απάντηση δεν είναι απλή και η ηλικία δεν πρέπει να είναι το μοναδικό κριτήριο. Η απόφαση για την επέμβαση πρέπει να ληφθεί από τον ασθενή σε συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό του.
Η ολική αρθροπλαστική ενδείκνυται, όταν η αρθρίτιδα επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς, εμποδίζοντάς τον να εκτελεί τις καθημερινές του δραστηριότητες χωρίς πόνο.

Τα σημαντικότερα κριτήρια για την απόφαση είναι:

•   Καθημερινή ανάγκη για αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά φάρμακα
•   Περιορισμός της κίνησης του ισχίου που δυσκολεύει ακόμα και απλές κινήσεις, όπως το σήκωμα από την καθιστή θέση
•   Σημαντική μείωση της απόστασης που μπορεί να διανύσει ο ασθενής χωρίς πόνο ή διάλειμμα
•   Διακοπή ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων, όπως περπάτημα, χορός ή αθλητισμός
•   Ταχεία επιδείνωση των συμπτωμάτων
•   Αποτυχία όλων των άλλων συντηρητικών θεραπειών.

Γιατί η αρθροπλαστική σε νεαρά άτομα μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα;

Το κυριότερο πρόβλημα στην ολική αρθροπλαστική του ισχίου σε νεότερους ασθενείς είναι ο κίνδυνος φθοράς του εμφυτεύματος και της συνεπακόλουθης χαλάρωσής του κάποια στιγμή, που οδηγεί πιθανότητα σε επανεγχείρηση στο μέλλον. Οι νεότεροι ασθενείς, λόγω του ενεργού τρόπου ζωής τους, τόσο επαγγελματικά όσο και κοινωνικά, καταπονούν τη νέα άρθρωση πολύ περισσότερο από έναν ηλικιωμένο.

Συχνότερες αιτίες βαριάς αρθρίτιδας σε νεαρά άτομα

Οι πιο συχνές αιτίες περιλαμβάνουν:
1.   Αναπτυξιακή Δυσπλασία του Ισχίου (DDH): Η μη σωστή ανάπτυξη της άρθρωσης από τη γέννηση.
2.   Παιδικές παραμορφώσεις της μηριαίας κεφαλής: Όπως η νόσος Perthes ή η επιδυσιολίσθηση.
3.   Μηρο-κοτυλιαία πρόσκρουση (FAI): Πρόωρη αρθρίτιδα λόγω πρόσκρουσης των οστών του ισχίου.
4.   Τραυματισμοί: Κατάγματα και εξαρθρώσεις της άρθρωσης.
5.   Άσηπτη οστική νέκρωση: Διαταραχή της αιμάτωσης της μηριαίας κεφαλής που οδηγεί σε ταχεία φθορά της άρθρωσης.
6.   Λοίμωξη: Βακτηριακή ή ιογενής λοίμωξη της άρθρωσης.
7.   Φλεγμονώδης αρθρίτιδα: Όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα ή η ψωριασική αρθρίτιδα.

Σύγχρονη Προοπτική

Σήμερα, οι εξελίξεις στην ιατρική -τόσο στον προεγχειρητικό διαγνωστικό τομέα όσο και στον διεγχειρητικό- επιτρέπουν την πραγματοποίηση της επέμβασης με μεγάλη επιτυχία, ανεξάρτητα από την ηλικία του ασθενούς.

Προεγχειρητικά:
• Ειδικές ακτινολογικές και αξονικές τομογραφίες, καθώς και εξειδικευμένα προγράμματα, επιτρέπουν τον ακριβή σχεδιασμό της επέμβασης και την επιλογή του κατάλληλου εμφυτεύματος
• Λεπτομερής ενημέρωση του ασθενούς και προεγχειρητικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας.

Διεγχειρητικά:
•   Τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας: Ελαχιστοποιούν τον τραυματισμό των μυών και συμβάλλουν στην αποκατάσταση της ιδανικής εμβιομηχανικής της νέας άρθρωσης. Στόχος δεν είναι απλώς να μειωθεί το μέγεθος της τομής, αλλά να τοποθετήσει ο χειρουργός το εμφύτευμα (τη νέα άρθρωση) με τέτοιον τρόπο, ώστε να μιμείται τέλεια την κίνηση, τη σταθερότητα και την κατανομή των φορτίων της φυσικής άρθρωσης.
•   Χρήση νέων υλικών: Προθέσεις από ταντάλιο για καλύτερη οστεοενσωμάτωση και κεραμικά ένθετα με χαμηλό συντελεστή τριβής μειώνουν τον κίνδυνο πρόωρης χαλάρωσης ή αυξημένης φθοράς λόγω τριβής
•   Ρομποτικά συστήματα: Αυξάνουν την ακρίβεια στην τοποθέτηση της νέας άρθρωσης.

Μετεγχειρητικά:
•   Εξειδικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης για μυϊκή ενδυνάμωση και εκπαίδευση της ιδιοδεκτικότητας
•   Διατήρηση χαμηλού σωματικού βάρους
•   Αποφυγή επικίνδυνων και επιβαρυντικών δραστηριοτήτων

Σε κάθε ηλικία, η ολική αρθροπλαστική αποτελεί την μοναδική και οριστική λύση για τη βαριά αρθρίτιδα του ισχίου σε οποιαδήποτε ηλικία, αφού εξαντληθούν όλες οι συντηρητικές μέθοδοι.

Αν και οι απαιτήσεις στα νεαρά άτομα είναι μεγαλύτερες και ο κίνδυνος μελλοντικής χαλάρωσης δεν μπορεί να εξαλειφθεί πλήρως, η συνεχής εξέλιξη των χειρουργικών τεχνικών, των προθέσεων από άποψη σχεδιασμού, αλλά και ποιότητας, καθώς και της τεχνολογίας –με τη ρομποτική να αποτελεί την αιχμή στην ορθοπαιδική- αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας για άμεσα και άριστα αποτελέσματα.
Η ποιότητα ζωής, σωματική και ψυχική, είναι το σημαντικότερο κριτήριο που πρέπει να αξιολογήσει κάθε ασθενής. Σήμερα, η αρθρίτιδα δεν πρέπει να αποτελεί αναπηρία.